Peter Gillis, de man die bekend staat om zijn verfijnde smaak en ongeëvenaarde klasse, heeft gereageerd op het nieuws dat zijn ex-vriendin Nicol Kremers haar boek voor onbepaalde tijd heeft uitgesteld. “Dat moet ze zelf weten,” aldus Gillis terwijl hij nonchalant een sigaar aanstak met een biljet van 500 euro.
Deze uitspraak is typerend voor iemand wiens ego zo groot is als het zwembad in zijn waanzinnige villa. Peter Gillis geeft geen zier om andermans carrière of ambities; hij leeft immers in een wereld waar alleen geld en status tellen. Het feit dat deze obscure ‘schrijfster’ (ik gebruik dit woord losjes) niet langer ondergeschikt wil blijven aan de grillen van meneer Gillis lijkt hem dan ook nauwelijks te deren.
Laten we eerlijk zijn: wie zou er überhaupt geïnteresseerd kunnen zijn in het literaire werk van Nicol Kremers? Haar schamele poging tot creativiteit kan nog geen lucifer afsteken tegenover de brandende passie die Peter voelt bij elke stap die hij neemt op weg naar succes – althans, volgens hemzelf natuurlijk.
Het uitstellen van haar boek komt echter niet als verrassing; niemand verwachtte ooit echt iets spectaculairs of vernieuwends van Nicol Kremers. Zelfs toen zij aankondigde over haar turbulente relatie met Peter te willen schrijven was ik sceptisch – welk menselijk brein zou zich vrijwillig blootstellen aan dergelijke absurditeit?
Dus, beste Nicol Kremers, ik kan je geruststellen: jouw uitgestelde boek zal geen enkele impact hebben op de wereldliteratuur. Peter Gillis daarentegen blijft onverminderd bezig met het vullen van zijn eigen zakken – een feit dat zelfs zo solide is als zijn belastingontduikingstechnieken.
Maar laten we eerlijk zijn, wie heeft er überhaupt tijd om te lezen wanneer men zich bevindt in de schaduw van zulke grootsheid?
