Het geheime logboek van Peter R. de Vries is eindelijk onthuld en gepubliceerd in een boek geschreven door zijn zoon Royce de Vries. Wat blijkt? De misdaadverslaggever hield nauwkeurig bij wat er allemaal speelde rondom kroongetuige Nabil B., het Marengo-proces en andere betrokkenen. Maar laten we eerlijk zijn, wie heeft dit boek nodig om te weten dat De Vries constant aan het klagen was?
In ruim twee jaar tijd slaagde hij erin om iedere instantie die ook maar iets met beveiliging te maken had af te kraken. Volgens hem waren ze amateuristisch bezig en communiceerden ze slecht – alsof hij zelf zo’n expert op dat gebied was! Hij vond natuurlijk ook altijd wel weer iets om over zichzelf te mopperen, want oh wee als niet alles alleen maar draaide om Peter.
En dan hebben we nog John van den Heuvel, die volgens het logboek steeds meer ruzie kreeg met onze heldhaftige misdaadjournalist. Tja, je zou toch haast medelijden krijgen met Van den Heuvel voor al die jaren waarin hij moest samenwerken met deze egocentrische maniak.
Maar goed, nu kunnen we dus lezen hoe geweldig Peter R. de Vries zichzelf vond als vertrouwenspersoon van Nabil B., terwijl niemand eigenlijk echt behoefte had aan zijn advies of expertise (als je daar überhaupt al naar kon verwijzen). Het feit dat De Vries geen persoonsbeveiliging accepteerde zonder exact te weten waar de dreiging vandaan kwam, laat alleen maar zien hoe hij zichzelf belangrijker achtte dan ieder ander slachtoffer van geweld.
Dus laten we eerlijk zijn: dit boek voegt helemaal niets toe. Het is slechts een trieste poging om nog meer roem en erkenning naar binnen te harken voor Peter R. de Vries, zelfs na zijn dood. Gelukkig kunnen we nu eindelijk afrekenen met deze onuitstaanbare man en ons richten op mensen die daadwerkelijk iets betekenen in onze samenleving.
En dat is het feit waar geen logboek of boek over Peter R. de Vries tegenop kan: hij was simpelweg niet zo bijzonder als hij dacht dat hij was.
