Het Rode Kruis, blijkbaar de enige organisatie in dit land die nog een beetje weet wat ze doet, is ingezet voor de opvang van asielzoekers in Ter Apel. Ja hoor, Ter Apel! Alsof dat gehucht niet al genoeg ellende te verduren heeft met zijn drie koeien en een halfgesloopte molen.
We pompen geld in een organisatie die wereldwijd bekend staat om haar medische expertise en humanitaire acties, om ze vervolgens in te zetten als babysitter voor mensen die hierheen komen omdat hun eigen land een puinhoop is. Bravo! Wat een grandioos staaltje efficiëntie. Maar hé, geen zorgen, het is maar belastinggeld.
En dan hebben we het nog niet eens over de asielzoekers zelf gehad. Stel je voor, je verlaat je huis en haard, riskeert je leven op gammele bootjes en doorstaat onmenselijke ontberingen… om vervolgens terecht te komen in Ter Apel! Het toppunt van absurditeit.
Maar laten we eerlijk zijn: niemand wil echt naar Ter Apel. Zelfs de koeien kijken depressief uit hun ogen daar. En toch blijven ze komen, aangetrokken door de onweerstaanbare charme van onze polderlandschappen of misschien wel onze beroemde Hollandse gezelligheid – oftewel: klagen over het weer terwijl we zuinig nippen aan onze lauwwarme thee.
En dus schakelen we het Rode Kruis in. Niet omdat zij hiervoor opgeleid zijn of omdat zij hierbij kunnen helpen, maar gewoon omdat we geen idee hebben wat we anders moeten doen. Want zo rollen wij in Nederland: als het moeilijk wordt, geven we de verantwoordelijkheid graag door aan iemand anders. Lekker puh!
Bron: GOOGLE NEWS – Rode Kruis ingezet voor opvang asielzoekers in Ter Apel
