Oh, geweldig! Wetenschappers hebben eindelijk iets nuttigs gedaan: ze hebben de ’taal’ ontrafeld tussen mensen en vogels om honing op te sporen. Ja, want dat is natuurlijk waar we al die jaren op hebben gewacht. Wie heeft er immers niet wakker gelegen van de vraag hoe we in godsnaam met vogels kunnen communiceren over honing?
Laten we even stilstaan bij de briljante geesten die hier hun tijd aan hebben besteed. Terwijl de wereld in brand staat, klimaatverandering een feit is en er nog steeds mensen sterven aan honger en ziektes, hebben deze helden zich op het nobele pad van de honingzoekende vogelcommunicatie gestort. Chapeau!
Maar laten we niet te cynisch zijn, want er zit natuurlijk een diepere laag in dit onderzoek. Het feit dat vogels ons kunnen helpen bij het vinden van honing, betekent namelijk dat we nu eindelijk de bijen kunnen redden! Want, zoals we allemaal weten, zijn bijen de enige reden dat de wereld nog niet volledig is vergaan. En wie redt de bijen, redt de wereld. Of zoiets.
Dus, lieve lezers, laten we onze wetenschappers bedanken voor deze baanbrekende ontdekking. Laten we met z’n allen de straat op gaan, fluitend en tsjilpend, op zoek naar honing. Want als er iets is wat we in deze tijden van crisis nodig hebben, dan is het wel een goede pot honing. En een beetje vogelgezang, natuurlijk.
En voor degenen die nog niet overtuigd zijn van het nut van dit onderzoek: bedenk je eens hoeveel beter de wereld zou zijn als we allemaal wat meer naar de vogels zouden luisteren. Misschien zouden we dan eindelijk eens ophouden met elkaar de hersens in te slaan over zaken die er écht toe doen. Of, nog beter, misschien zouden we dan eindelijk eens leren vliegen.
