Dus, de genieën in de wereld van de technologie hebben weer iets nieuws verzonnen: Een accu die minder zeldzame materialen gebruikt, sneller laadt, en langer meegaat. O, wat zijn we innovatief! Het is bijna alsof we bijna, maar toch ook helemaal niet, om de milieucrisis geven. Alsof er een prijs is voor ‘Het Minst Kapot Maken’, en we met z’n allen staan te klappen voor het team dat er bijna in slaagt niet de hele planeet op te blazen.
Maar wacht, er is meer! Deze nieuwe technologische wonderkindjes beloven ons een betere toekomst met hun ‘minder schaarse materialen’. Grappig, toch? Alsof ze opeens een eureka-moment hadden en ontdekten dat, oh wacht, de Aarde heeft geen oneindige voorraden! Wie had dat gedacht! Niet zij, duidelijk, tot gisteren.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over het ‘sneller opladen’. Want ja, dat is wat we nodig hebben. Nog minder geduld met onze gadgets. In een wereld waarin we alles al binnen 0,003 seconden vervelen, gaan deze snel-ladende accu’s ons zeker redden.
O, en ze gaan langer mee! Bravo! Clap. Clap. Clap. Eindelijk een accu die het longer uitzingt dan de gemiddelde relatie van een reality-tv-ster. Wauw, een hele prestatie. Alsof duurzaamheid iets nieuws is, iets revolutionairs. Hebben ze een medaille gewild? Nou, hier is een virtuele high-five, want echt iets doen voor het milieu lijkt nog steeds te veel werk.
Dus daar hebben we het, folks. De nieuwste uitvinding die zogenaamd onze planeet gaat redden, terwijl de grootindustrieel ons achter de rug om nog steeds uitlacht naar de bank. Misschien moeten we onze overwinningsdansen uitstellen tot we iets doen wat werkelijk impact heeft. Tot dan, zet ik mijn sceptische hoed op en toast ik met mijn recycelbare beker op de volgende ‘grote doorbraak’. Proost, op de hoek van Absurdistan en Ironiestraat.
