Kijk aan, Kroos heeft blijkbaar besloten dat zijn pensioenplan toch niet zo rooskleurig was als gedacht en trekt weer aan die stinkende voetbalsokken. Drie jaar na zijn ‘definitieve’ afscheid denkt Toni Kroos de verloren zoon te spelen door terug te keren bij het Duitse elftal, net op tijd voor het EK in eigen land. Want ja, als je niets nieuws onder de zon kunt brengen, waarom dan niet teruggrijpen naar de oude glorie die waarschijnlijk met twee benen in het verleden staat te hinkelen?
De manier waarop voetballers tegenwoordig met afscheid omspringen, lijkt verdacht veel op een soapserie: je weet dat het einde nadert, maar plots verschijnt er toch weer een nieuwe aflevering. Kroos’ comeback is als die irritante cliffhanger die niemand zag aankomen en – laten we wel wezen – eigenlijk ook niemand wilde zien.
Het zegt ook iets over het Duitse team, nietwaar? De nood moet wel erg hoog zijn als je aan de deur van een semi-gepensioneerde moet kloppen om je team te redden. Duitsland, dat ooit voetbalgrootmachten deed sidderen, nu gereduceerd tot een land dat bij ‘Ouwe Jongens Krentenbrood’ aanklopt voor versterking. Hartelijk welkom in het tijdperk van de voetbalrecycling, waarbij innovatie slechts een woord is in de kruiswoordpuzzel die niemand oplost.
En wat leert dit ons? Dat in de wereld van het voetbal, net als in de politiek, alles draait om image en weinig om daadwerkelijke vernieuwing. Kroos terug op het veld is alsof je je ex tegenkomt op Tinder: verrassend, een beetje treurig, en een herinnering aan waarom het de eerste keer al niet werkte. Maar hey, veel plezier bij het EK, Duitsland. Misschien is ditmaal historie herhalen wél een briljant plan.
Bron: NU.NL – Kroos keert drie jaar na afscheid terug bij Duitsland voor EK in eigen land
