Voetbal, de laatste veilige haven voor volwassen mannen om te huilen over onrechtvaardigheid zonder dat hun mannelijkheid in twijfel wordt getrokken. En daar staan we dan, midden in een tranendal, met de Bodø-coach die snikkend in de armen van elke sportjournalist valt die maar luisteren wil. Waarom? Omdat de arbitrage tegen Ajax net zo eerlijk leek als een dieetadvies van Ronald McDonald.
“Misschien was het payback time voor Ajax”, jammerde de coach, alsof de UEFA een slecht geregisseerd maffiadrama is waarin oude schulden met gele kaarten worden vereffend. Inderdaad, de enige logische verklaring. Het is geen geheim dat iedereen die niet uit Amsterdam komt, een duistere vendetta tegen Ajax koestert. De waarheid? De scheidsrechter had waarschijnlijk meer sympathie voor de underdog dan Cruella voor dalmatiërs.
Laten we wel wezen, voetbal is zelden een toonbeeld van rechtvaardigheid. Met zoveel drama zou Shakespeare zich omdraaien in zijn graf, jaloers dat hij deze plotwending niet zelf heeft bedacht. En de Bodø-coach? Die speelt de rol van zijn leven in deze tragedie, hopend op een Oscar-nominatie voor ‘Beste Slachtofferrol’.
In een wereld waar VAR-ingrepen vaker worden bediscussieerd dan klimaatverandering of wereldvrede, is het wellicht ironisch dat juist een team uit het ijskoude Noorwegen zich het meest verhit maakt over vermeend onrecht. Maar goed, als er een feit is dat echt alle spotten tart, is het wel dat de notoir vredelievende Noren zo’n bloeddorst tonen. Zelfs Vikingen zouden zeggen: “Jongens, pak een Snickers. Jullie zijn niet jezelf als je honger hebt.”
Zo blijven we achter, lachend en huilend tegelijkertijd. Niet omdat het grappig is, maar omdat het pijnlijk herkenbaar is. De wereld van het voetbal: een absurd toneelstuk waarin iedereen een rol speelt, behalve eerlijkheid. Die zit op de reservebank, wachtend op zijn kans die nooit komt.
Bron: NU.NL – Bodø-coach baalt van arbitrage: ‘Misschien was het payback time voor Ajax’
