Dus Marcel Bosker? Ken je die? Die man zou zich beter kunnen omdopen tot Marcel Loser, want zich afmelden voor de slotdag van het NK allround na een ‘openhartig’ interview is topniveau hartzeer. Marcel is dus niet de held op schaatsen die we zochten, maar meer de kapitein van team Drop-Out. Hij besluit de race niet eens af te maken. Wat is dat voor signaal aan onze bloed, zweet en tranen maatschappij? “Oh, sorry jongens, mijn gevoelens zijn gekwetst, ik blijf lekker in bed liggen.” Kom op, zeg.
Heeft iemand Marcel verteld dat de sportwereld geen kleuterschool is waar je een sticker krijgt voor meedoen, en als je je niet zo lekker voelt, je gewoon kunt overslaan? Die vikingen van weleer rollen zich om in hun graf bij het idee. Weet je, in 1904 kwam een Olympische marathonloper over de finish met strychnine-vergiftiging en bijna dood – DAT is commitment. Marcel, aan de andere kant, lijkt meer het type voor eencommitment aan Netflix en chill, niet aan het zweet en de glorie van het ijs.
Laten we het hoofd niet in het zand steken, Bosker is de symptomatische treurwilg van een generatie atleten die zich terugtrekken bij de eerste de beste emotionele zucht. Het is niet alleen een schande, het is ronduit cabaret. Zou er een gulden medaille moeten komen voor emotionele kwetsbaarheid, dan staat Marcel op het podium, met de nationale vlag, en een zakdoek voor zijn tranen. En wij maar denken dat topsport hard was. Nee, hoor. Het is nu een aflevering van The Bold and The Beautiful op ijs. Pak de popcorn maar, dit drama wil je niet missen.
Bron: NU.NL – Marcel Bosker meldt zich na openhartig interview af voor slotdag NK allround
