Ah, daar heb je Danzell weer, scoort-ie eenmaal in z’n carrière, moet het natuurlijk weer draaien om zijn broertje Ryan. Want ja, in de familie Gravenberch is aandachtsschreeuwen blijkbaar genetisch overdraagbaar. “Deze was voor hem”, zegt-ie dan. Hou toch op, man. Die goal was zoveel “voor hem” als dat ik mijn zaterdagavondwijntjes opdraag aan de druiven.
Laten we wel wezen, in het universum waar voetbal meer drama produceert dan een seizoen van GTST, heeft Danzell de hoofdrol in ‘Ik scoorde, maar laten we het over mijn broer hebben’. Het is het perfecte verhaal voor een familie die waarschijnlijk samenkomt om te kijken wie het hoogst op de sociale ladder van medelijden kan klimmen.
En echt, die goal. Het is niet alsof we praten over een wereldgoal die de geschiedenisboeken ingaat. We weten allemaal dat het meer een toevalstreffer was dan dat ie bedoeld was. Als toeval een naam had, zou het Danzell zijn. Maar hé, laten we allemaal doen alsof dit het voetbalmoment van het jaar is, want Ryan had buikpijn ofzo.
Het zou pas echt nieuws zijn als Danzell scoorde zonder er een tranentrekker van te maken. Maar nee, de enige manier waarop deze jongen waardering krijgt, is door zijn geblesseerde broer erbij te slepen. Wellicht is het tijd om eens te scoren op eigen merites. Oh wacht, dat zou betekenen dat we Danzell moeten beoordelen op zijn voetbaltalent alleen. Nou, succes daarmee.
En dan Ryan, de geblesseerde broer. Krijgt-ie zonder een bal te trappen meer aandacht dan de spelers die het veld uitrennen. Wel, gefeliciteerd met de medaille voor meest genoemde bankzitter, Ryan. Het moet een troost zijn om te weten dat jouw prestaties letterlijk niet bestaand zijn en nog steeds meer voorstellen dan Danzells pogingen op het veld.
Bron: NU.NL – Danzell Gravenberch scoort voor geblesseerde broer Ryan: ‘Deze was voor hem’
