Wel, kijk ze eens glunderen in Nijmegen, de NEC-fans, die hun laatste hoogtepunt beleefden toen de Y2K-bug nog als het grootste wereldgevaar gold. Nu, dankzij wat Japanse precisiebombardementen op het doel van Cambuur, rollen ze huilend van geluk over de grond omdat ze eindelijk weer eens wat te vieren hebben. Da’s net zoiets als juichen omdat je dial-up internet het eindelijk doet in een wereld van glasvezel.
Maar laten we niet te hard zijn. Oh wacht, juist wel. Want ons kleine NEC heeft met een mix van geluk, Japanse import en de tactische blunders van Cambuur een ticket naar de finale bemachtigd. Iets met blind een horloge vinden en twee keer per dag de juiste tijd hebben.
En Cambuur? Wat een sof. Je zou verwachten dat ze op zijn minst een beetje weerstand zouden bieden, maar nee. Die liepen rond als bezopen toeristen in Tokio, vol bewondering voor de neonreclames, volledig gedesoriënteerd door de Japanse efficiëntie. Zouden ze misschien ook instructies in het Japans hebben gekregen? Of was het gewoon de schrik van het spelen voor iets dat daadwerkelijk op een trofee lijkt?
Laten we dus niet al te opgewonden raken. NEC naar de bekerfinale. Applausje, confettikanon, en laten we vooral niet vergeten dat het echte voetbal ergens anders gespeeld wordt. Maar goed, voor hen is dit het topje van de ijsberg. In een wereld waarin “meedoen is belangrijker dan winnen” het motto is van de eeuwige verliezer, voelen ze zich nu even koning te rijk. Totdat de werkelijkheid straks, in harde, koude feiten, hun feestje komt verpesten.
Bron: NU.NL – NEC naar eerste bekerfinale sinds 2000 dankzij Japanse treffers tegen Cambuur
