Oh, dus Geert Wilders speelt weer verstoppertje in de politieke Diepvriesstraat? Surprise, surprise. Met z’n “ijskastpolitiek” pleegt hij zo’n olympisch niveau van kiezersbedrog dat zelfs de meest gehaaide schaatser er een driedubbele Axel van zou draaien. Jawel, de man die nooit een brug te ver vindt, zolang ‘ie maar niet naar de Marokkaanse kant leidt, heeft zijn beloftes ingevroren. Wachtend op de volgende verkiezingscyclus, zodat hij ze kan ontdooien als kant-en-klare stemmagneten. Hoe handig.
Het is simpel. Wilders behandelt zijn kiezers als Tinderdates – veel beloven, weinig geven, de interesse verliezen zodra het spannend wordt. Misschien zit daar een business model in: Politinder – swipe links als je teleurgesteld wilt worden. Nog origineler dan zijn kapsel, nietwaar?
Laten we die pretentieuze ijskast erbij pakken – je weet wel, dat prehistorisch ding dat bij Wilders duidelijk overuren draait. Een feit om je aan op te warmen: in Nederland gooien we jaarlijks miljoenen kilo’s voedsel weg omdat het ‘over datum’ is. En daar staat de politieke carrière van onze vriend Geert, zorgvuldig verpakt in beloftes, kouder en langer houdbaar dan de blikjes soep achterin jouw kelder. Over klimaatimpact gesproken.
Maar hé, laten we ons vooral niet te druk maken. Uiteindelijk, in de schaduwrijke hoekjes van de Tweede Kamer, waar de ijsco’s nooit smelten en de ruggengraten nog buigzamer zijn, zal Wilders weer opduiken – klaar om zijn bevroren agenda op te warmen. En zoals bij elke goede horrorfilm, wij, het publiek, schreeuwen naar het scherm: “Doe het niet!” Maar deep down weten we… het script is al geschreven.
Bron: GOOGLE NEWS – In de ijskast? Wilders pleegt gewoon kiezersbedrog
