Kan een extraparlementair kabinet werken? In Limburg, dat bourgondische stuk vlaai waar rapporten en commissies verdwijnen sneller dan Limoncello op een Italiaanse bruiloft, kennen ze de risico’s. Maar hé, wie niet waagt, blijft maagd, toch? Zo’n bestuursvorm is net zoiets als een open relatie: klinkt spannend, maar niemand heeft eigenlijk door hoe het werkt totdat alles in de soep loopt.
Laten we er geen doekjes om winden: een extraparlementair kabinet is als een wilde nacht uit, zonder plan, zonder geheugen van de avond ervoor en met twijfelachtige beslissingen die je nog jaren achtervolgen. Met zulke politieke experimenten speelt men Russische roulette met de democratie, waarbij elke klik van de revolver een potentiële clusterfuck is die klaarstaat om de kop op te steken.
En dan Limburg, dat schattige stukje Nederland waar ze Limburgs spreken alsof het een officiële taal is. De plek waar het idee duidelijk geboren is na drie glazen brandewijn te veel: iets met veel risico’s en weinig succesgaranties. Want ja, waarom zou je voor stabiliteit gaan als je ook kunt kiezen voor chaos, verwarring en het politieke equivalent van een alcoholvergiftiging?
Stel je voor: een kabinet zonder duidelijke controle, waar iedereen doet wat ‘ie leuk vindt. Klinkt als een feestje tot je de rekening gepresenteerd krijgt. En nee, dan hebben we het niet over een kater. We hebben het over een hoofdpijn die niet weggaat met een aspirientje; een politieke migraine waar geen pijnstiller tegenop kan.
In theorie is alles mogelijk, net zoals het mogelijk is dat een kip met tanden wordt geboren. Maar laten we wel wezen, de kans dat een extraparlementair kabinet in Limburg of elders succesvol is, is ongeveer net zo groot als de kans dat je ooit die verloren sok terugvindt in de wasmachine: theoretisch mogelijk, maar praktisch een sprookje.
Bron: GOOGLE NEWS – Kan een extraparlementair kabinet werken? In Limburg kennen ze de risico’s
