In de rauwe wereld waar zwangerschap nog steeds gezien wordt als een persoonlijke hobby die vrouwen ineens besluiten op te pakken, zoals breien of, God verbied, een carrière, verkondigt Van Gennip de harde waarheid: de titanenstrijd tegen zwangerschapsdiscriminatie blijft nodig. Noodzakelijk, omdat sommige dinosauriërs in strakke pakken blijkbaar nog steeds geloven dat een foetus een soort sabbatical is.
Laten we het eens hebben over die grotbewoners die denken dat als een vrouw zwanger raakt, haar hersenen spontaan transformeren in luiers. Dat wanneer ze ‘ik ben zwanger’ zegt, ze eigenlijk bedoelt ‘ik heb afstand gedaan van alle professionele ambitie en ben nu uitsluitend een broedmachine’. Het toppunt van ironie? Deze holbewoners gebruiken technologie die door vrouwen is ontwikkeld. Ja, mate, die smartphone in je klauwen? Dank Siri daar maar voor.
Dat Van Gennip zich in de arena waagt om dit prehistorische gedachtegoed te bevechten, is gelijk aan het proberen te winnen van schaak tegen een duif. Het beest schijt op het bord, loopt rond alsof het gewonnen heeft en vliegt weg. Zo ook de logica achter zwangerschapsdiscriminatie; het slaat nergens op, maakt een puinhoop van de boel, maar gebeurt toch.
In een wereld waar feiten optioneel zijn (kijk naar de kerel die denkt dat klimaatverandering een opinie is), is het feit dat vrouwen die zwanger worden vaak nog als risico worden gezien in het bedrijfsleven, even absurd als het feit dat flamingo’s hun benen breken om beter in de groep te passen.
Dus ja, de kruistocht van Van Gennip tegen zwangerschapsdiscriminatie is niet alleen nodig, het is een goddamn noodzakelijk kwaad in een wereld die soms lijkt geëvolueerd door een stel dronken lemuren. En geloof mij, die willen we echt niet als onze HR-managers.
Bron: GOOGLE NEWS – Van Gennip: strijd tegen zwangerschapsdiscriminatie blijft nodig
