Oud-ministers Sorgdrager en De Hoop Scheffer zijn blijkbaar de beste oppassers die onze gepeupel van kabinetsleden konden vinden. Omdat, weet je, ervaring in chaosmanagement is blijkbaar een pré als je de emotionele EHBO-tas draagt voor mensen die ons land leiden alsof het een bingo-avond in het bejaardenhuis is.
Wat een dream team, hè? Op de één of andere manier voelt het als een strafkamp voor politieke figuren die dachten dat ze konden ontsnappen aan een carrière van vergaderingen over welke kleur de nieuwe dossiermappen moeten zijn. Deze twee veteranen worden ingezet voor de emotionele puinhopen, als een soort politieke Ghostbusters, maar dan minder cool en zonder de proton packs.
Het is als het kiezen van een brandblusser om je barbecue aan te steken, omdat je weet… ervaring met vuur. De ironie mag dan lekker dik aangezet zijn, maar laten we niet vergeten dat De Hoop Scheffer NAVO-chef was – iemand die ooit speelde met het idee van wereldvrede, zet nu koffie en thee voor kabinetten die oorlog voeren met Excel-sheets en de printer die weer eens vastloopt.
En dan Sorgdrager, de oud-minister van Justitie die gelukkig al ervaring heeft met het opruimen van politieke rommel. Gezien zij nu terugkeert naar het toneel, kunnen we alleen maar gissen hoe hard de bezem moet zijn die nodig is om de huidige kabinetshoeken schoon te vegen.
Laten we hopen dat hun rol als vertrouwensfunctionarissen minder een teken zijn van de apocalypse en meer van een deskundigheid in de politieke kinderopvang. Want laten we eerlijk wezen, alleen al hun namen fluisteren ‘blij dat je ons gebeld hebt’, terwijl ze door een verwarde menigte van politici navigeren die hun weg zoeken tussen schandalen en media-aandacht. Maar hey, als je geschiedenis wil maken, waarom dan niet als de nanny’s van de Nederlandse politiek?
