Potverdorie, daar liggen ze dan: Vingegaard, Roglic, Evenepoel – de crème de la crème van de pedaalridders, ineens verstrengeld op de grond als tieners tijdens hun eerste onhandige zoensessie. Maar dan met meer schaafwonden en minder hormonen. De Ronde van Baskenland werd plotseling meer een moderne dansvoorstelling: “Val voor mij, Baskische Liefde”. En oh, wat hebben we gelachen. Want laten we wel wezen, als hongerige hyena’s rond een gnoe wachten op het moment van falen, is toch wat ons drijft?
Vingegaard, die naam klinkt als een luxueus vodka-merk, alleen smaakt deze val een stuk bitterder. Roglic, klinkt als een mislukt Russisch ruimteprogramma. ‘Lanceer … en nee, hij is down’. En dan Evenepoel, onze Belgische hoop in bange dagen, meer gevallen dan een politicus zijn beloftes nakomt.
Nu, de ironie: het moment waarop deze titanen ten val kwamen, wordt nu al het meest gedeelde WhatsApp filmpje sinds die ene van de kerstborrel van je werk – je weet wel, waar John van Financiën besloot dat de kopieermachine een goede danspartner was. De echte winnaars? Onze duimen, van het eindeloos doorscrollen en het spuien van cynische commentaren op sociale media.
Maar even serieus, dit voorval onderstreept nog maar eens de bikkelharde realiteit van wielrennen: het is vallen en opstaan, maar vooral veel vallen. En het mooiste van dit alles? Dat terwijl deze atleten daar lagen, in een wirwar van carbon en lycra, een plaatselijke hond rustig zijn behoefte deed naast het parcours. Omdat, laten we eerlijk zijn, de wereld door blijft draaien – zelfs als je helden op de grond liggen. En als dat geen metafoor is voor de menselijke conditie, dan weet ik het ook niet meer.
Dus ja, terwijl Vingegaard, Roglic en Evenepoel hun wonden likken, kunnen wij ons opmaken voor de volgende ronde van menselijk falen. Popcorn erbij, folks – het spektakel is nog lang niet voorbij.
Bron: NU.NL – Vingegaard, Roglic en Evenepoel komen hard ten val in Ronde van Baskenland
