Als Max Verstappen zo doorgaat, kunnen we allemaal stoppen met werken en gewoon naar hem gaan kijken. Waarom zouden we ons nog vermoeien met een 9-tot-5 baan als deze snelheidsduivel ons weekend na weekend meesleept naar een wereld waar onze grootste prestatie het optillen van een bierblikje is? In de derde kwalificatiesessie in Suzuka leek het weer business as usual voor Max. Gaap. Winnen lijkt voor hem net zo gewoon als ademen.
Maar goed, het gaat niet alleen om Verstappen. Het hele circus dat Formule 1 heet, is als kijken naar een snobistische optocht van peperdure wagens die meer olie verbranden dan een gemiddelde friettent in een jaar. En kom op zeg, hoeveel rondjes kun je rijden voordat het saai wordt? 72? En dat noemen we dan sport? Het is meer een test voor wie het langst zonder toiletbezoek kan.
Het is hilarisch en pijnlijk tegelijk hoe we collectief in katzwijm vallen voor een kerel die links en rechts records aan zijn race-overall niet. Alsof we niets beters te doen hebben. Misschien is het jaloezie, of simpelweg bewondering voor iemand die het lef heeft om zijn leven in zesde versnelling te leven, terwijl de rest van ons in z’n achteruit hangt.
Laten we het echter niet mooier maken dan het is. We zitten niet vastgeplakt aan onze schermen voor de ‘sport’. We zijn er voor de crashes, het drama, en de zoete, zoete overwinning als onze nationale snelheidsduivel weer eens wint. Politiek incorrect? Absoluut. Sinistisch? Zonder twijfel. Maar geef toe, stiekem vind je het heerlijk. Net als die keer dat uit onderzoek bleek dat kijkcijfers pieken na een goede crash. Schaamteloos, maar waar. Het is de gladiatorenarena van de 21e eeuw; alleen het bloed ontbreekt. Nou ja, meestal dan.
Bron: NU.NL – Live F1 | Verstappen strijdt om poleposition in derde kwalificatiesessie Suzuka
