In de wereld van het wielrennen, waar testosteron en zweet samensmelten tot een fragiel ego-brouwsel, daar regeert Overmacht Van Der Poel als een nurkse keizer, zijn concurrentie reducerend tot een hoopje moedeloze middelmatigheid. Het is alsof hij alleen aan de start verschijnt om de rest een clinic ‘Hoe word ik tweede?’ te geven. Met Van Der Poel op ’n ander niveau, lijken zijn medewielrenners verdomd veel op een troep gedesoriënteerde fietskoeriers die de route naar succes niet kunnen vinden, zelfs niet met een GPS.
Laten we de feiten onder ogen zien: de enige keer dat deze mannen een kans maken, is wanneer Van Der Poel besluit niet mee te doen. Zoals die keer dat hij verkouden was. Ja, echt, een snotneus hield hem af van deelname; waarschijnlijk het meest hoopvolle nieuws voor zijn tegenstanders sinds de uitvinding van de E-bike.
En dan die arme zielen die hopen hem te verslaan. Alsof je met een lepel een tunnel wilt graven naar de vrijheid, terwijl Van Der Poel in een high-tech graafmachine zit. Het niveauverschil is niet alleen groot, het is een verpletterend statement over natuurlijke selectie op wielen. De Darwin Awards hebben al een aparte categorie overwogen voor zijn concurrentie: “Meest futiele poging om Van Der Poel bij te houden”.
In het peloton heerst een sfeer die ergens hangt tussen bewondering en pure jaloezie. Elke race met Van Der Poel is een herinnering aan hun miskende talenten, iedere pedaalslag een sinistere grap. Maar laten we wel wezen: het wielrennen zou verdomd saai zijn zonder hem. Dus, medewielrenners, droog die tranen, slik die trots door, en voor de zoveelste keer: probeer het nog eens. Wie weet, met wat buitenaardse hulp, lukt het jullie ooit. Maar waarschijnlijk niet.
Bron: NU.NL – Overmacht Van der Poel maakt concurrentie moedeloos: ‘Hij zit op ander niveau’
