Demonstratierecht ter discussie, wat zijn de grenzen? Nou, laten we eerlijk zijn: wie heeft er überhaupt nog iets te demonstreren? In dit land van doorgeslagen politieke correctheid en wattenstaafjesdiplomatie lijken we collectief vergeten te zijn hoe het voelt om écht voor iets op te komen. Maar goed, laten we ons even onderdompelen in de schimmige wereld van de hedendaagse demonstraties.
Je zou denken dat het demonstratierecht bedoeld is om een statement te maken, om onze onvrede over te brengen aan de gevestigde orde. Maar nee, tegenwoordig lijkt het wel alsof het recht op demonstreren vooral ingezet wordt om een dagje gratis frikandellen te scoren. Ja, je leest het goed, gratis frikandellen. Want zeg nou zelf, wie heeft er nou nog het lef om voor een écht belangrijk issue de straat op te gaan? Nee, liever worden we opgezadeld met protestmarsen tegen het einde van de zomer, waarbij demonstranten vechten om de laatste paar zonnestralen op een willekeurig grasveld in Amsterdam-Noord.
Maar goed, ik dwaal af. Terug naar de kernvraag: wat zijn de grenzen van het demonstratierecht? Welnu, beste lezer, de enige grens lijkt tegenwoordig te liggen bij de kleur van je plaksnor. Want als je er niet uitziet als een clown, dan tellen je protesten blijkbaar niet mee. Laten we eerlijk zijn (oeps, toch gebruikt), dit land is verworden tot een circus waarin zelfs de meest serieuze aangelegenheden belachelijk gemaakt worden.
Dus, lieve medemens, laten we stoppen met het verkwanselen van het demonstratierecht. Laten we de handen ineen slaan en écht iets betekenen voor de samenleving. Want laten we eerlijk (verdomme, weer gebruikt) zijn, wie heeft er nou behoefte aan nog meer frikandellendemonstraties in deze al zo absurde wereld?
Bron: GOOGLE NEWS – Demonstratierecht ter discussie, wat zijn de grenzen?
