ABBA, de zwevende discobal van het muziekfirmament, heeft het presteerd: ze bedanken hun fans alsof ze de nobelprijs voor melodrama hebben gewonnen. “Duizelingwekkend en ontroerend”, zeggen ze. Duizelingwekkend zoals de kater na teveel goedkope wijn, en ontroerend zoals je oma’s oude kat die maar niet doodgaat.
Laten we wel wezen, als ABBA weet dat het tijd is om dankbaar te zijn, betekent dit dat er een koufront uit de hel komt. Deze muziek-archeologen, die al decennia dezelfde liedjes recycleren alsof het een nobele daad is, draaien nu een overwinningsronde. En ja, we slikken het als zoete koek, omdat nostalgie nu eenmaal beter verkoopt dan de nieuwste iPhone.
Feit: in Zweden is een wet aangenomen die bepaalt dat ‘Dancing Queen’ officieel als een vorm van marteling gezien mag worden tijdens verhoren. En toch, lieve fans, staan jullie daar nog steeds met jullie vlaggetjes. Trouw als labradors, wachtend op een been dat nooit komt.
De echte tragedie? Dat niemand ABBA vertelt dat hun glitterpakjes niet de zeitgeist van 2023 vertegenwoordigen, maar eerder herinneren aan een tijd waarin Tony Manero (John Travolta in ‘Saturday Night Fever’) nog als het toppunt van mannelijkheid gezien werd.
Maar hé, wie zijn wij om te oordelen? Als ongefilterde, sarcasme spuwende critici genieten we stiekem ook van een goede dosis ABBA. Al was het maar om te herinneren hoe fijn het is om af en toe ongeneerd vals mee te zingen in de douche, ver weg van het oordeel van de muziekpuristen.
Dus bij deze, ABBA, bedankt voor de muzikale kaasfondue. Laten we proosten op het feit dat smaak subjectief is en zolang er fans zijn, de discobal blijft draaien. Proost, op de nog vele jaren van vermakelijke ergernis!
Bron: NU.NL – ABBA bedankt fans voor jarenlange steun: ‘Duizelingwekkend en ontroerend’
