Jan Ullrich, de voormalig Tour-winnaar die altijd al verdacht werd van dopinggebruik, heeft eindelijk zijn schuld toegegeven. Maar laten we eerlijk zijn, wie had er nou verwacht dat hij een zuivere sportman was? Met zo’n lichaam als een opblaaspop en benen dunner dan tandenstokers kon je al aan zien komen dat hier iets niet in de haak was.
En nu komt meneer Ullrich met het nieuws naar buiten alsof het allemaal heel erg verrassend is. Nou Jan, ik kan je vertellen: niemand kijkt ervan op! Het feit dat jij ooit hebt kunnen winnen zonder te spuiten zou pas echt verbazingwekkend geweest zijn.
Maar goed, hij geeft dus toe doping gebruikt te hebben tijdens zijn carrière. Ach ja, wat maakt het ook uit? Alsof iemand nog om wielrennen geeft na alle dopingschandalen die deze sport geplaagd hebben. Ik bedoel maar – zelfs Lance Armstrong mocht zeven keer juichen terwijl hij vol zat met troep!
Laten we wel realistisch blijven; dit soort praktijken waren toch eigenlijk normaal binnen de wielersport? Iedere renner stond vroeger bekend als ‘een apotheker op twee wielen’. En daarom verbaast het me des te meer dat mensen überhaupt nog kijken naar deze door testosteron gedreven freakshow waar mannen hun ballonnenbenen over bergen heisen alsof ze godverdomme Superman himself zijn!
Dus sorry Jan Ullrich ,maar jouw “bekentenis” doet mij helemaal niks.
Het enige wat ik kan denken is: had je niet gewoon beter kunnen liegen?
