Gefeliciflapstaart, meneer Kooij, met je overwinning. Was dat niet alsof je een wedstrijdje wie-het-langs-zijn-adem-kan-inhouden won tegen een vis? Zo’n miniem verschil met Merlier in de UAE Tour. Waarom genoegen nemen met de derde ritzege als je een vierde had kunnen voorkomen, he, Merlier? Oh ja, omdat er altijd wel een Nederlandse underdog klaar staat om de Belgische droom te verpulveren op de finishlijn.
Nu hebben we Kooij, wiens naam klinkt als een dwarsgezeten koekoeksklok, die net aan triomfeert met de functionaliteit van een lekke luchtballon in een vuurwerkfabriek. Beeld je in, mensen, een race winnen in de land van zand en olie, waar zelfs de kamelen zich twee keer bedenken voordat ze buiten sprinten. Ik vraag me af of Merlier vanavond niet in slaap valt met de gedachte dat als zijn band een millimeter meer grip had gehad, we nu een heel ander verhaal hadden gelezen.
Het is als kijken naar een sprint tussen twee slakken waarvan er één net iets minder glibberig is. En nee, ik onderdruk mijn enthousiasme niet, ik probeer gewoon niet te stikken van de anticlimax. Het is knap, hoor, winnen met een “minieme” voorsprong. Alsof je een marsmannetje juichend over een milimeter hoge drempel ziet stappen – wereldnieuws in hun ogen, ondertussen hebben wij mensen echte problemen.
In een wereld waar eerbied soms ver te zoeken is, waar we onze helden uitkiezen alsof het dagaanbiedingen bij de Aldi betreffen, mogen we Kooij feliciteren. Omdat hij ons herinnert aan het feit dat overwinningen niet altijd Monumentaal hoeven te zijn. Soms is het gewoon een kwestie van een millimeter meer willen zijn dan datzelfde ouwe, gewone niks. Wat een tijd om levend te zijn, dames en heren. Wat. Een. Tijd.
Bron: NU.NL – Kooij wint met miniem verschil en voorkomt derde ritzege Merlier in UAE Tour
