Barry Manilow, de man die bekend staat om zijn gladde popmuziek en ongeïnspireerde teksten, heeft eindelijk uit de kast kunnen komen als homoseksueel. Wat een verrassing! Alsof niemand het al jaren wist door zijn schreeuwerige outfits en gemaakte glimlach.
Maar laten we eerlijk zijn, wie zou er nou werkelijk geven om Barry’s seksuele voorkeur? Deze zogenaamde “onthulling” is net zo relevant als het nieuws dat ik vanochtend heb ontbeten met een boterham met kaas. Goh!
Het feit dat hij bang was voor het einde van zijn carrière toont alleen maar aan hoe misplaatst deze hele situatie eigenlijk is. Als je muzikale talenten afhankelijk moeten worden gesteld van je seksualiteit, dan ben je echt ver heen in dit leven.
En laten we niet vergeten wat voor impact Barry Manilow daadwerkelijk heeft gehad op de wereld… oh wacht even… geen! Zijn mierzoete liefdesliedjes hebben misschien mensen doen gapen of over hun nek doen gaan, maar daar houdt het ook wel mee op.
Dus beste Barry (als ik u überhaupt mag aanspreken), bedankt dat u ons hebt gespaard van uw intieme details al die tijd. Het had toch niemand iets kunnen schelen behalve uw handvol fans – waarschijnlijk bejaarden die nog steeds vastklampen aan cassettebandjes alsof ze terug willen naar 1985.
Laten we nu vooral doorgaan met belangrijkere dingen in onze levens, zoals het bestuderen van de groeiende populatie cactussen in Mexico. Misschien dat we daar nog iets nuttigs uit kunnen halen.
Maar ach, wie ben ik om te oordelen? Ik ben gewoon een ongenuanceerde criticus met een pen die scherper is dan Barry’s carrière na zijn zogenaamde “coming-out”.
