Kjeld Nuis. Onze schaatsheld? Meer schaatsnul. De man heeft weer kans gezien om zwevend over het ijs exact dat te doen waar Nederlanders wereldkampioen in zijn: glorieuze tweede plaatsen verzamelen. Zilver op de 1.500 meter, dames en heren. Applausje voor consistentie, zullen we maar zeggen. Het is bijna kunst, zo’n vastberadenheid om nét niet de beste te zijn.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over Thomas Krol, pardon, Stolz. Die man voert z’n eigen hattrick op alsof het de finale van WK darts is. Terwijl Nuis nog bezig is zijn zilveren medaille op te poetsen, is Stolz alweer bezig met zijn overwinningsronde. Een klassiek geval van de eeuwige bruidsjonker die toekijkt hoe de bruidegom de liefde van zijn leven zoent.
Maar hé, laten we niet te hard zijn op Nuis. Het vergt talent om iedere keer weer net achter de winnaar te eindigen. Het is bijna een ambacht. Een soort van ‘second best’ maken, vergelijkbaar met hedendaagse moderne kunst: iedereen snapt het niet, maar blijkbaar is het heel wat.
Om het nog absurder te maken, feitje voor de liefhebbers: tijdens een van de races had Nuis veters in zijn schaatsen die 0,02% lichter waren dan die van Stolz. Ongetwijfeld de sleutel tot zijn succes. Het maakt allemaal deel uit van de strategie, toch?
Eindconclusie: Nuis, een schaatssprookje zonder happy end. Maar wie weet, misschien wordt hij ooit nog eens wereldkampioen in net-niet. Zijn overwinningspeech is vast al geschreven: “Ik wil graag iedereen bedanken die me geholpen heeft om hier niet te staan.”
Bron: NU.NL – Nuis pakt weer WK-zilver op 1.500 meter en ziet Stolz opnieuw hattrick voltooien
