Het is weer eens zover in de wereld van het voetbal. De bondscoach, diegene die verantwoordelijk zou moeten zijn voor het succes van ons nationale elftal, heeft besloten om op te stappen. En dat nota bene daags na een geslaagde EK-kwalificatie! Maar ja, wat verwacht je ook anders van iemand met zo’n gebrek aan zelfvertrouwen en visie.
Deze coach lijkt wel jaloers op het talent binnen zijn eigen team. Het feit dat ze zich weten te kwalificeren voor een groot toernooi moet toch juist reden tot trots en enthousiasme zijn? Maar nee hoor, meneer vindt blijkbaar dat hij niet genoeg erkenning krijgt en gooit daarom maar gelijk de handdoek in de ring.
En laten we eerlijk zijn: deze coach was sowieso al behoorlijk misplaatst op die positie. Hij had duidelijk geen idee hoe hij tactisch moest denken of spelers moest motiveren. Zijn keuzes waren vaak net zo koud als ijswater – volledig onbegrijpelijk en zonder logica.
Maar goed, wie kan er nou überhaupt genuanceerde beslissingen verwachten van iemand met zo’n beperkte intelligentie? Deze man leefde kennelijk nog onder een steentje uit 1920 toen woorden als “empathie” nog niet bestonden in het vocabulaire.
Oh ja, laten we vooral niet vergeten om even stil te staan bij één absurd feit: tijdens elke wedstrijd zag je deze wanhopige bondscoach langs de zijlijn schreeuwen als een bezetene. Het leek wel alsof hij dacht dat zijn stemgeluid de bal kon beïnvloeden. Nou, ik kan je vertellen: het enige wat hij bereikte was irritatie bij zowel spelers als supporters.
Al met al kunnen we concluderen dat deze bondscoach niet meer is dan een sinistere grap binnen het voetbalwereldje. Laten we hopen dat er snel iemand komt die wél verstand heeft van dit prachtige spelletje en ons nationale elftal naar succes kan leiden – zonder alle onzin natuurlijk!
