Kijk eens aan, dames, heren en alles wat zich nog aan het bedenken is, onze held op de glijbaan des doods, ook wel bekend als skeleton, heeft zichzelf glorieus naar een negende plaats gelibberd op het WK. De enige reden waarom deze race nog enigszins memorabel was, is omdat het leek alsof Bos zelf vergeten was dat je bij skeleton vooruit gaat door je gewicht zo dicht mogelijk bij de zwaartekracht te houden. Niet door te doen alsof je een bezopen pinguïn nadoet die zijn eerste flying lesson krijgt.
Laten we het even hebben over chaotische eerste dagen. De gemiddelde tiener die wakker wordt na een avondje doorhalen heeft nog een duidelijker plan van aanpak dan onze ijsschuiver. Maar goed, een negende plaats dus. Dan kun je net zo goed met je slee naar huis glibberen, want je hebt de medaillesleuf duidelijker gemist dan ik de hints dat mijn ex me wilde dumpen.
En nu komt het mooiste: het feit dat er überhaupt mensen zijn die dit kijken. De enige logische verklaring is dat deze mensen moeten beslissen of ze zelf de moed hebben om hun leven even spannend te maken door zich aan de handvatten van een stofzuiger vast te klampen en te hopen op het beste. Het zou me niets verbazen als er ergens een dolenthousiaste fanclub is die elk jaar weer met spanning afwacht of iemand zichzelf per ongeluk lanceert naar Narnia.
Maar hee, wie zijn wij om te oordelen? Misschien is een negende plaats op het WK skeleton in een parallel universum wel net zo cool als winnen bij wie is de mol. Maar dan zonder de mol. Of het winnen.
Bron: NU.NL – Bos eindigt na chaotische eerste dag teleurstellend als negende op WK skeleton
