Goh, wat een verrassing; Brand wint de Zilvermeercross in Mol. Alsof dat nog nieuws is. Ik bedoel, met Van Empel niet aan de start heeft Lucinda Brand natuurlijk vrij spel, oftewel: applausje voor een open goal. Lekker puh!
Zat die arme Van Empel zeker thuis op haar roze fietsje de Tour de Kelder te rijden ofzo? Misschien verdeelt ze haar energie liever over Candy Crush dan over het veldrijden, wie zal het zeggen? Na drie rondjes, he-le-maal in haar eentje -eenzaam hoogtepuntje- liet Brand zonder blikken of blozen haar concurrenten achter in het Belgische woestijnzand. Alleen maar kommer en kwel voor die anderen.
Joepiedepoepie hoor: één tegen nul speelt wel zo lekker makkelijk. Nu ben ik geen Einstein (ook al heb ik vaker gelijk dan mijn weegschaal), maar zelfs ik snap dat als je grootste tegenstander op de bank zit met zak chips nummer 43 van deze week, jij best kans maakt om te winnen.
Dat is alsof Messi zou juichen omdat hij net zijn vierjarige neefje aftroeft bij een potje tafelvoetbal. Toegegeven: winst blijft winst…in dezelfde zin waarin poedersuiker ook sneeuw is: wit en zoet, maar echt spannend wordt het nooit. Toch wil ik niet héél zuur doen – daar hebben we citroensap voor – dus aan Lucinda nog even dit: gefeliciteerd met je overwinning. Ik hoop dat je de eenzaamheid op het podium overleefd hebt! Met of zonder Van Empel; Een winnaar blijft een winnaar, ook als ze de enige is die echt mee doet.
Bron: NU.NL – Veldrijdster Brand profiteert van afwezigheid Van Empel en wint in Mol
