In de wereld van topvolleybal, waar de dames strakker in hun sportoutfits zitten dan de gemiddelde legging bij de Primark, keert Anne Buijs, na een jaar van spirituele zoektocht naar de zin van het leven buiten de volleybalcourt, terug in Oranje. En hoe. Alsof het Nederlandse team zonder haar één grote tranendal was, een soort B-film waar zelfs de figuranten niet naar willen kijken.
Vergeet even die gouden medailles, het zwaarbevochten zweet en de tranen, Buijs’ comeback is zeg maar de volleybalversie van Jezus die over water loopt, maar dan met minder baardgroei en meer Nike sponsordeals. Alsof de volleybalsport in haar afwezigheid een soort Lost was, een serie waarbij iedereen blijft kijken, maar niemand weet eigenlijk waarom.
Maar laten we niet vergeten – en daar komt het absurde feit – dat de gemiddelde Nederlander waarschijnlijk geen idee heeft wie Anne Buijs is, tenzij ze per ongeluk in de verkeerde WhatsApp-groep wordt toegevoegd. Dat is de keiharde waarheid. In een land waar voetbal koning is, en volleybal ergens bungelt tussen korfbal en het verzamelen van postzegels, is haar terugkeer net zo opzienbarend als dat iemand besluit geen avocado op toast te nemen in een hipstercafé.
Maar goed, we juichen voor Buijs, trouw aan het Oranje, als een soort gladiatoren in een kooigevecht waar alleen insiders enthousiast van worden. Haar rentree brengt misschien de schittering terug, daagt misschien zelfs de bierdrinkende, bitterballenminnende bankzitters uit om iets anders te kijken dan voetbal. Maar laten we niet te enthousiast worden, het is en blijft volleybal, geen Game of Thrones met een bal. Kortom, Buijs is back, volleybal is weer hip (voor zover dat kan), en heel Nederland zal zich dat herinneren… tot de volgende voetbalwedstrijd.
Bron: NU.NL – Topvolleybalster Buijs keert richting Spelen terug in Oranje na jaar afwezigheid
