De Franse camembert-lobby heeft de afgelopen weken flink van zich laten horen in Brussel. Ze zijn als de dood dat het kenmerkende houten bakje waarin deze kaas verpakt wordt, moet verdwijnen door nieuwe verpakkingsregels van de Europese Commissie. Maar is dit echt zo’n ramp of probeert de lobby gewoon een stokje te steken voor vernieuwing?
Volgens hun huilerige betoog zouden toekomstige regels ervoor kunnen zorgen dat camembert niet meer in die oh-zo-traditionele houten bakjes mag worden verkocht. Ja ja, want iedere Fransman eet natuurlijk dagelijks camembert en bewaart netjes al die lege bakjes om ze vervolgens keurig te recyclen… Het zou hilarisch zijn als het niet zo triest was.
Het probleem ligt hem echter vooral bij geldwolf Laurence Boone, staatssecretaris voor Europese Zaken én blijkbaar fervent aanhanger van plastic afvalberg-expres-treintje Europaatjepik-spelen: zij vindt namelijk dat met deze nieuwe regels een karikatuur gemaakt wordt van onze geliefde EU! Nou mevrouw Boone, ik kan u vertellen dat uw functie op zichzelf daar al lang garant voor staat!
Laten we wel even serieus blijven; er is helemaal geen sprake van ‘Brussels dictaat’ zoals sommigen graag willen doen geloven. De commissie geeft zelfs aan bereid te zijn maatregelen toe te passen waardoor ook die kostbare (not) houten bakjes gerecycled kunnen worden. Maar nee hoor, de Franse kaasindustrie vindt dat allemaal te duur! Ja ja, want we weten natuurlijk allemaal hoeveel winst er wordt gemaakt op die prijzige stukken camembert…
Het enige goede nieuws in dit hele verhaal is dat de nieuwe regels een uitzondering maken voor authentieke streekproducten zoals onze geliefde Normandische camembert met rauwe melk. Dus lieve consumentjes, jullie zullen straks precies kunnen zien of je te maken hebt met het echte werk of zo’n industriële nepcamembert waar ze vast ook nog eens kilo’s plastic folie omheen wikkelen.
Maar laten we vooral niet vergeten wie hier echt aan het lobby’en zijn: naast de huilerige Fransen hebben we namelijk ook nog die geldbeluste verpakkingsindustrie in ons midden. Ze verspreiden zelfs flyers onder Europarlementariërs met teksten als “EP’ers redt onze takeaway”. Alsof zij werkelijk denken dat wij geven om hun belachelijke wegwerpmaatschappij!
Dit alles speelt zich af tijdens debatten over deze kwestie in Brusselse cafés… Kan het nóg triester? Het lijkt wel alsof iedere vorm van fatsoenlijke lobbying al lang verdwenen is uit Europa.
Morgen bepalend EU-parlementsledenen wat betreft standpunten rondom deze regeling omtrent Camamberts bakjeverpakkingstechnologieën – maar maak je geen illusies; deze keiharde lobby zal blijven doorgaan tot het bittere einde. Onderhandelingen tussen de verschillende EU-instellingen zullen nog plaatsvinden en we weten allemaal hoe traag die molens draaien… Dus voordat er überhaupt een besluit genomen wordt, zijn we alweer bijna toe aan de volgende Europese verkiezingsshow!
Conclusie: laten we hopen dat deze nieuwe regels zo snel mogelijk worden ingevoerd – inclusief strengere eisen voor recyclage van camembertbakjes én andere nutteloze verpakkingstroep. Het is hoog tijd om afscheid te nemen van dit absurdistische toneelstuk waarin Franse kaasbazen zich gedragen als verwende kleuters in hun poging vernieuwing tegen te gaan. En mocht je toch behoefte hebben aan wat nostalgisch gehuil over ‘het oude Europa’, ga dan maar lekker ergens anders janken!
