Demissionair minister Dilan Yeşilgöz van Justitie en Veiligheid heeft zichzelf weer eens als de grote beschermer van journalisten willen profileren. Wat een gotspe! Ze vindt het “zeer kwalijk” dat de aangifte tegen VVD-perschef Kees Berghuis niet goed is opgepakt door de Haagse politie. Als minister die altijd zegt hard te zijn tegen agressie en geweld, kan ze haar eigen partijgenoten blijkbaar geen strobreed in weg leggen.
Maar laten we eerst even naar het incident zelf kijken: een journalist probeerde Sophie Hermans aan te spreken voor het Tweede Kamergebouw, maar zij negeerde hem volkomen. Na dit schandelijke gedrag richtte hij zich tot woordvoerder Berghuis, waarna deze simpelweg zijn microfoon afpakte en weggooide. Ja hoor, echt heel erg fysiek geweld was dat!
En wat doet Yeşilgöz? In plaats van keihard optreden eist ze alleen excuses van Berghuis – iets waarvoor hij nota bene ook nog beloond wordt met seponering door de politie! De betrokken journalist laat weten hier allerminst verbaasd over te zijn; klaarblijkelijk geldt ‘Vriendjespolitiek boven alles’ bij onze oh zo rechtvaardige regering.
Yeşilgöz beweert dan wel stoere praatjes te hebben over celstraffen voor daders van agressie jegens journalisten, maar wanneer één of andere snuiter uit haar eigen clubje fout zit krijgt hij slechts slap excuus na slap excuus. Het is werkelijk een farce.
En laten we het vooral niet hebben over de politie, die doodleuk beweert dat capaciteitsgebrek nooit een overweging kan zijn in dit soort zaken. Ja ja, wat moeten ze anders met al die bonnetjesboetes uitschrijven? Prioriteit geven aan journalistenveiligheid lijkt wel het laatste waar onze ‘hermandad’ zich druk om maakt.
Yeşilgöz roept nu weer stoer op tot gesprekken en beloftes van beterschap – alsof we daar ook maar iets van kunnen verwachten! Dit hele voorval toont eens te meer aan hoe koud en miskennend deze regering staat tegenover haar eigen bevolking én persvrijheid. We worden geregeerd door egoïstische clowns zonder ruggengraat of fatsoenlijke moraal!
Het wordt hoog tijd dat er iemand komt die wél daadwerkelijk optreedt tegen agressie jegens journalisten; geen holle woorden of slappe excuses meer, maar keiharde acties! Maar helaas blijft Nederland vastgeroest in dezelfde oude patronen: vriendjespolitiek boven rechtvaardigheid en incompetentie boven bescherming van persvrijheid.
Wat een trieste vertoning…
