In dit muffe kikkerland, waar klagen nationaal erfgoed is en discriminatie de ranzige kauwgum onder onze schoen, blijkt dus dat één derde van de landgenoten met Aziatische wortels zich de paria van de polder voelt. En daar sta je dan, met je goede gedrag en je nasi goreng, in de schaduw van de windmolen, je af te vragen waar het misging. Waarschijnlijk ergens tussen de eerste hap van je loempia en de zoveelste grap over je rijstveld.
Jazeker, het stukje Holland waar discriminatie net zo gewoon is als klagen over het weer, mixt culturele waardering zo goed als een blender zonder messen. Aziatische Nederlanders, stop met het huilen in je wontonsoep. Het lijkt wel alsof we in een nationale aflevering van ‘Wie is de Sjaak?’ zitten, maar dan eentje waar niemand om kan lachen.
Het absurde is, volgens een niet zo smakelijk feitje, dat als onze dierbare “autochtonen” (lees: kaaskoppen met een te hoog VOC-mentality gehalte) net zo vaak gediscrimineerd zouden worden als onze medelanders van Aziatische komaf, we allang nationale rouw hadden afgekondigd met een minuut stilte bij elk bord bami.
Maar hey, laten we niet te zure pruimen zijn. Discriminatie is immers, net als voetbal, iets wat ons verbindt, toch? Tenzij je natuurlijk aan de verkeerde kant van de toko staat. Dan is het vooral een kwestie van incasseren, glimlachen en vragen of ze hun bord nasi goreng zonder sambal willen. Want ja, aanpassen zullen we ons. Aan de smaakloze humor van de Nederlandse spruitjesgeest.
Bron: GOOGLE NEWS – Eenderde van Nederlanders met Aziatische wortels ervaart discriminatie
