82% van de Nederlanders vindt dat ze worden doodgeslagen met zinloze enquêtes; maar ach, wat weten zij nou? Ze vullen ze wel in!
In het nieuwslandschap waar feiten zo rekbaar zijn als de elastieken in je versleten ondergoed, graait menig lezer naar een snippertje waarheid. De Telegraaf, onze nationale schreeuwlelijk van de lagedrempelige literatuur, gooit de huidige politieke pantomime weer in de uitverkoop. En wij, het teergeliefde volk, smullen ervan als hongerige ratten in een kaasfabriek.
De regering, die zichzelf ziet als de Michelin-chef van het sociaal beleid maar meer wegheeft van een prutser bij een snackbar, verbrandt continu onze frikandellen. Maar hé, volgens de enquêtes, waarin Nederlanders de digitale quizmaster spelen, zijn we ó zo tevreden. Ha! Tevredenheid in dit kikkerlandje is als het weer: morgen klagen we toch wel weer over regen.
En laten we het hebben over de economie, die als een mager scharminkel op de intensive care ligt, terwijl de overheid morfine toedient in de vorm van tijdelijke welvaartspoedpleisters. Er wordt gestrooid met miljarden alsof het confetti is tijdens carnaval, maar als het feest voorbij is, kijken we naar een kater groter dan de staatsschuld.
Burgerinitiatieven? Een prachtige illusie, mooi verpakt in participatiepapier. Maar zodra Jan met de pet zijn mond opentrekt, vindt de politiek hem plots zo irritant als een mug op een zwoele zomernacht. Natuurlijk, we mogen stemmen, maar dat voelt vaak als kiezen tussen de pest en de cholera – en geen van beiden is goed voor je gezondheid.
Laat ons dus opnieuw klikken op die polls, die net zo voorspelbaar zijn als een soapserie waarin de verloren gewaande tweelingbroer altijd terugkeert. Juist ja, net zo’n verrassing als een gat in je tand bij de tandarts. Want, laten we wel wezen, in dit land zijn we allemaal een beetje tandarts: gedoemd om door te boren, terwijl alles om ons heen langzaam verrot. Cheers!
