Het lijkt erop dat de politie in Georgië plotseling een meester heeft in het vermorzelen van demonstranten. Ze hebben duidelijk geleerd van hun collega’s in andere dictatoriale landen, waar het onderdrukken van de bevolking als een kunstvorm wordt beschouwd. Maar laten we eerlijk zijn, wie had gedacht dat Georgië ooit voorop zou lopen in iets anders dan het maken van goede wijn? Het is alsof ze plotseling hebben besloten om de wereld te laten zien dat ze meer zijn dan alleen maar een naam die iedereen vergeet tijdens een potje Scrabble.
Deze Georgische politiemacht laat geen enkele ruimte voor mensen die hun ongenoegen willen uiten. Demonstranten worden keihard aangepakt, alsof ze per ongeluk een fles chacha hebben omgestoten op de lokale bruiloft van de burgemeester. En waarom? Omdat ze de EU uit het zicht zien verdwijnen? Nou, we kunnen ze niet kwalijk nemen dat ze een beetje jaloers zijn. Wie wil er nou niet deel uitmaken van die geweldige bureaucratische machine waarbij je één voor één je eigen soevereiniteit inlevert? Geen wonder dat de Georgische demonstranten zo’n haat-liefdeverhouding hebben met de EU, het is alsof ze naar een slechte Russische komedie zitten te kijken, met de EU in de hoofdrol als de dronken oom die elke familiefeest verpest.
Maar laten we even terugkomen op die Georgische politie. Ze zijn zo meedogenloos dat ze de regels van de menselijke waardigheid ver voorbij zijn. Het lijkt erop dat ze een masterclass hebben gevolgd bij Darth Vader himself. Misschien moeten we ze een prijs geven voor hun vermogen om mededogen zo hard te onderdrukken dat het in een zwarte gat verdwijnt. Want laten we eerlijk zijn, als het gaat om onderdrukking, zijn de Georgiërs net zo goed als de Russen in het leveren van een meeslepende performance.
Dus laten we allemaal een moment van stilte nemen voor de Georgische demonstranten, die niet alleen vechten voor hun recht op vrije meningsuiting, maar ook voor het recht om niet te worden verpletterd door een politiemacht die net zo vriendelijk is als een wodka-shot op een lege maag. En laten we hopen dat de EU, terwijl ze zichzelf verliest in hun eigen bureaucratie, misschien toch een keer de tijd neemt om naar deze wanhopige schreeuw om hulp te luisteren. Maar wie weet, misschien zijn ze gewoon te druk bezig met het organiseren van een volgend belangrijk congres over de kromming van komkommers.
Bron: Eigen verzinsel
