Oh, heerlijk, Vaals! Dat epische epicentrum van cyclisme, waar de heuvels net zo steil zijn als de lokale bevolking eigenwijs. Ja, dat Zuid-Limburgse pareltje staat wederom op de route van grote wielertochten. Omdat, laten we toegeven, zelfs de meest hardcore fietsterreuristen een plek nodig hebben om hun masochisme uit te leven. Waar anders kun je zo’n feest van zadelpijn en lust voor de kuiten vereeuwigen dan in Vaals?
Maar serieus, als je denkt aan fietsen in Nederland, denk je aan plat. Maar Vaals, dat is de Mount Everest voor iedere Nederlander die denkt dat ze een berg kunnen beklimmen omdat ze zonder handen op hun Batavus naar het werk kunnen fietsen. Het is de ultieme [“kijk mij eens”-berg](https://en.wikipedia.org/wiki/Dunning%E2%80%93Kruger_effect) voor iedereen die overcompenseert voor iets anders.
Natuurlijk blijft Vaals op de route staan. Het is alsof je vraagt of Holland nog steeds kaas maakt. Een feit zo vast als dijk in Friesland: bijna 20% van de Nederlandse bevolking fiets dagelijks. En blijkbaar moet een significant deel daarvan zich jaarlijks in Vaals melden om te bewijzen dat hun kuiten meer in huis hebben dan het duwen tegen een bureau.
Dus ja, terwijl wij ons achter onze schermpjes verstoppen, klimmen zij voort. Deze gladiatoren op twee wielen, deze zegetocht der zadelpijn. En wij? Wij kijken toe, half bewonderend, half meewarig, terwijl we zachtjes huilen in onze koffie omdat onze grootste fysieke inspanning vandaag het optillen van de afstandsbediening was. Vaals, je blijft onze held, onze kwelgeest, ons eeuwige houvast in een wereld die schreeuwt om uitdagende toppen te beklimmen. En daarom, diep van binnen, zijn we allemaal een beetje jaloers. Of misschien is dat gewoon het verlangen naar een goed stuk vlaai na een lange fietstocht.
Bron: NU.NL – Zuid-Limburgse Vaals blijft op route grote wielertochten staan
