Griekspoor mag dan wel trots zijn op zijn bijna-stunt tegen Zverev, maar laten we eerlijk zijn: een bijna-stunt is als bijna winnen met roulette in het casino. Het levert je geen cent op, alleen maar teleurstelling en een deuk in je ego. Maar goed, de jongen heeft zijn best gedaan en dat moeten we hem nageven. Helaas is zijn best gewoon niet goed genoeg.
Het is als een kalkoen die trots is op zijn bijna-ontsnapping voor Thanksgiving. Leuk geprobeerd, maar je eindigt toch op het bord van de gasten. Griekspoor kan dan wel denken dat hij de volgende grote tennisster is, maar laten we niet vergeten dat hij gewoon een kleine vis is in de grote vijver van de ATP Tour. Een vijver waarin mannen als Zverev zwemmen als haaien, klaar om elke zwakke prooi genadeloos af te maken.
Dus laten we Griekspoor geen medaille geven voor zijn bijna-prestatie. Laten we hem een troostprijs geven, een sticker die zegt: “Leuk geprobeerd, maar volgende keer beter.” En laten we hopen dat hij die sticker op zijn tennisracket plakt, zodat hij eraan herinnerd wordt dat hij nog een lange weg te gaan heeft voordat hij de top bereikt.
