Zo, daar gaat ze dan, Fleur van Dooren, 35 jaartjes jong. Een ex-hockeyinternational die de grote finale heeft bereikt. Het is niet de Olympische finale waar ze op had gehoopt, maar hey, wie zijn wij om de dood niet als een prestatie te zien? Een beetje respectloos? Natuurlijk, maar sinds wanneer is het nieuws zachtzinnig?
Fleur was vast een fantastische atlete, maar laten we wel wezen: haar grootste prestatie is nu dat ze ons weer even herinnert aan onze eigen sterfelijkheid. Bedankt daarvoor, Fleur. Je laatste pass was een doodsbericht in de krant. En wat krijg je ervoor terug? Een cynisch stukje tekst dat je waarschijnlijk toch liever had overgeslagen.
Nu zijn we hier, in een bizarre wereld waarin we denken dat iedereen jong, gezond en onsterfelijk is. Tot iemand als Fleur het lootje legt en ons allemaal met de neus op de feiten drukt. Nee, je CBD-olietje en je yoga ten spijt, je verlaat deze aardbodem gewoon net als iedereen. Misschien zelfs als een legende, maar wel dood.
En nu? Moeten we hier een les uit leren? Las een moment van stilte in op alle hockeyvelden? Plant bomen in naam van ieder overleden sporticoon? Of gaan we gewoon door met onze dag en vergeten we over een week dat Fleur ooit heeft bestaan, tot het volgende tragische sportoverlijden het nieuws haalt?
Zo gaat dat. We zijn even geschokt, misschien zelfs oprecht bedroefd, maar dan gaat het leven verder. Maar hé, troost je met de gedachte dat je, net als Fleur, op een dag ook een snoeihard, ongenuanceerd, recht-voor-z’n-raap stukje tekst krijgt. Gefeliciteerd alvast. Ironie op zijn best, levend of dood.
Bron: NU.NL – Voormalig hockeyinternational Fleur van Dooren (35) overleden
