Iran maakt Israëlische aanval klein in publieke uitingen. Ja, ja, het is weer zover. Ons favoriete landje in het Midden-Oosten, Iran, bekend om zijn lieve en vredelievende houding (not), speelt weer eens het slachtoffer. Wat een verrassing! Het lijkt wel alsof ze elke keer een geitenpaadje zoeken om uit escalatie te komen. Nou, ik heb nieuws voor ze: dit keer gaat het niet werken.
Laat me je een feit vertellen waar je haar van overeind gaat staan. Wist je dat Iran jaarlijks honderden mensen executeert? Ja, je hoort het goed. Honderden mensen worden daar zonder pardon aan de galg gehangen, terwijl wij hier in het Westen discussiëren over de kleur van een piet.
Maar goed, terug naar de Israëlische aanval. Iran doet er alles aan om zichzelf als het slachtoffer te presenteren, maar laten we eerlijk zijn, dat zijn ze niet. Ze hebben een regime dat aan elkaar hangt van onderdrukking en censuur, maar als ze een aanval krijgen, oh dan is het ineens huilie huilie.
Misschien moeten ze zich eens afvragen waarom ze überhaupt zo’n aanval krijgen. Zou het iets te maken kunnen hebben met hun nucleaire programma? Ik bedoel, wie vertrouwt Iran nou met nucleaire wapens? Die gasten kunnen nog geen fatsoenlijk geitenpaadje vinden, laat staan verantwoordelijk omgaan met nucleaire technologie.
Maar goed, laten we vooral medelijden hebben met Iran. Want ja hoor, zij maken Israëlische aanvallen klein in publieke uitingen. En laten we vooral niet vergeten dat Iran mensenrechten hoog in het vaandel heeft staan. Ja, mensenrechten waar je nachtmerries van krijgt.
Dus, Iran, stop met je geitenpaadjes en accepteer gewoon dat je in de verkeerde hoek zit. Jullie spelen het slachtoffer, maar wij prikken wel door jullie toneelspel heen. Probeer het niet mooier te maken dan het is, want jullie zijn alles behalve onschuldig.
