Ah, de comfort van onze woonkamerbankjes – de perfecte spot om te genieten van de nieuwste wereldramp tv-special: “Halfjaar Oorlog: Israël vs Hamas – Wie deed het Slechter?”. Popcorn in de ene hand, afstandsbediening in de andere, klaar om te zappen tussen puinhopen en politiek geneuzel. Maar hé, laten we eens lekker schijnheilig doen en praten over een staakt-het-vuren, alsof onze sofa-strategieën het Midden-Oosten even gaan fixen.
In Gaza stapelen de ruïnes zich sneller op dan de beloftes van politici. Elke brokstuk een stille getuige van ‘oops, did we do that?’-momentjes. Ondertussen, op het partijcongres van NSC, wordt er driftig gedebateerd over wie de schuldigste schuldige is – alsof het iets uitmaakt. Stemmen stijgen, het niveau daalt; een perfecte metafoor voor alles wat fout gaat in de wereld van internationale diplomatie.
Het is een soort reality-tv, maar dan zonder de kans op een tweede seizoen. En laten we niet vergeten, volgens een schokkend onderzoek gelooft 1 op de 5 mensen dat reality-tv de maatschappij verbetert. Dus als we deze tragedie in pulsnerende neonletters en met een catchy tune kunnen verkopen, staat ons nog een glorieuze toekomst te wachten.
Zapend tussen de kanalen, ergens tussen het optimisme van een vredesoverleg en de realiteit van een apocalyptisch landschap, kunnen we ons afvragen: zijn we getuige van de geschiedenis, of zijn we gewoon voyeurs van verschrikking, comfortabel weggezakt in het consumentisme van hedendaagse tragedie? Cheers op de volgende helft jaar, waarin we ongetwijfeld hetzelfde liedje weer opzetten.
