Goh, wat een verrassing. Jan Smit, ons aller troubadour van de Volendamse clan, heeft het voetbalshirt aan de wilgen gehangen om terug te keren naar zijn eerste liefde: de muziek. Was ie voetbalvoorzitter? Had iemand dat überhaupt opgemerkt tussen de polonaises en haring happen door? Blijkbaar was deze carrièreswitch een nieuwswaardige gebeurtenis. Net als het vinden van een kroket in een vegetarische snackbar.
Jan’s muzikale comeback voelt als een reünie van een boyband uit de jaren ’90: je wist niet dat je er naar verlangde, en eerlijk, je verlangt er nog steeds niet naar. Maar hier zijn we dan, getuige van het herontdekte ‘plezier’ in muziek, nadat hij zich realiseerde dat voetbal en politiek net iets te complex zijn voor iemand wiens grootste dilemma voorheen was of het volgende liedje over de liefde of over Amsterdam zou gaan.
Nu, met de grandioze terugkeer naar zijn roots, is Jan Smit waarschijnlijk de enige persoon op deze planeet die denkt dat de wereld op hem zat te wachten, zoals een Eurovisie Songfestival-winnaar die denkt dat hij wereldberoemd is. In werkelijkheid is hij net zo significant voor de muziekindustrie als een kam in een kale man zijn badkamer.
Toch, ergens tussen de klompen en de Volendamse dijk, moet Jan gedacht hebben: “Voetbal is passé, laat mij de wereld weer verblijden met mijn stem.” Alsof de wereld niet al genoeg lijdt.
Je moet het hem nageven, in een tijd waar zelfbewustzijn op de lijst van uitgestorven eigenschappen staat, recht naast de dodo en fatsoenlijke kapsels in Volendam, vindt Jan toch een manier om relevant te blijven. Althans, in zijn eigen ogen. En die van zijn moeder, waarschijnlijk.
Dus daar heb je het, mensen. De muziekscene trilt op zijn grondvesten. Niet vanwege een nieuwe David Bowie of Prince. Nee, Jan Smit heeft besloten dat we nog niet genoeg van hem hebben gehoord. Pak de oordopjes maar, het wordt een lange winter.
Bron: NU.NL – Jan Smit vindt door ontslag als voorzitter FC Volendam weer plezier in muziek
