Ah, Cillessen, onze nationale voetbal-primadonna besloot, godzijdank, zijn klep eens te houden en liet zijn voeten spreken. Wat. Een. Bevrijding. Niet dat zijn voeten normaliter orakels van wijsheid zijn, maar alles is beter dan zijn gemekker. Bij NEC’s laatste bekersucces was Jasper weer eens de haan die het hardst wilde kraaien. Maar in plaats van zijn normale routine – een ego zo gezwollen dat het z’n eigen postzegel zou kunnen hebben – koos hij ervoor om enkel zijn handen het woord te laten doen. Een radicale beweging vergelijkbaar met een Kardashian die een bibliotheek binnenwandelt.
Cillessen, de man die vaker tussen de palen staat te dagdromen dan dat hij echte reddingen verricht, had blijkbaar een helder moment. En wat blijkt? Meneer kan echt keepen als hij z’n mond houdt. Wie had dat gedacht? Het is alsof je ontdekt dat een zeester kan zingen – shockerend en diep verontrustend.
Zijn beslissing om “dit keer mijn mond maar even te houden,” was ongeveer net zo verfrissend als een slok koud bier op een bloedhete dag. Slechts, waarom stoppen bij ‘dit keer’? Kan dit niet de nieuwe norm worden? Denk eens aan de rust, de vrede, de sereniteit die zou neerdalen over het land. Wedstrijden zouden op magische wijze korter voelen, interviews zouden plotsklaps boeiender worden en zijn teamgenoten? Die zouden eindelijk stoppen met het checken of hun oren bloeden.
Cillessen die zijn mond houdt, blijkt het beste keepersgeheim sinds de uitvinding van handschoenen. Nu alleen nog hopen dat dit geen eenmalige actie was, maar een blijvend tactisch plan. Laten we bidden dat Jasper de kunst van het zwijgen verder perfectioneert. Minder praatjes, meer reddingen, Jasper. Dat houden we graag zo.
Bron: NU.NL – Cillessen eist hoofdrol op bij bekersucces NEC: ‘Hield dit keer mijn mond maar even’
