Ongemakkelijke Realiteit: Turner De Munck Blijft Hangen op Zilveren Lijn
Wie had ooit gedacht dat we nog eens een medaille zouden halen in de gouden wereld van het turnen? Wel, Turner De Munck bewijst dat zelfs de zon wel eens achter een wolk kan schuilen. Maar laten we eerlijk zijn (oeps, te snel), de Nederlandse trots grijpt alwéér EK-zilver op voltige. Ja, je leest het goed, TWEEDE plek. Alsof zilver onze nieuwe nationale kleur is.
Misschien ben ik gewoon jaloers op De Munck. Waarom zou hij genoegen nemen met het podium der verliezers? Is het omdat hij niet genoeg vertrouwen heeft in zijn eigen kunnen? Of is het gewoon een tactiek om de echte winnaars te laten schitteren? Wie weet. Maar één ding is zeker, hij heeft een vaardigheid ontwikkeld die slechts weinigen bezitten: consistent zijn in zijn teleurstelling. Een waar talent.
En laten we nu even stil staan bij het feit dat deze voltigeur niet alleen zijn zilveren medaille van twee jaar geleden evenaart, maar ook zijn miskende rol als eeuwige nummer twee. Het lijkt wel een déjà vu, maar dan zonder de opwinding. Het is alsof hij de zilveren medallemotivator heeft hangen boven zijn bed, om hem elke ochtend te herinneren aan zijn gebrek aan glorie.
Maar laten we eerlijk (oke, nog een keer) zijn, wie had er überhaupt van De Munck gehoord als hij niet voor ons schamele landje uitkwam? Hij is als een frikandel speciaal zonder speciaal, een klompje tulpen zonder geur, een klomp zonder hout, een fiets zonder bel. Maar hé, we hebben tenminste één feitje om hem te herinneren: hij kan turnen. En wie heeft dat nu niet op zijn bucketlist staan?
Dus, lieve lezers, laten we in stilte bidden dat De Munck ooit uit zijn zilveren schaduw zal treden en ons zal verrassen met een gouden prestatie. Maar voor nu, laten we genieten van zijn immense talent om het zilveren podium te bezetten. Wat een held.
Bron: NU.NL – Turner De Munck grijpt twee jaar na historische medaille wéér EK-zilver op voltige
