In een wereld waarin geld en hebzucht de boventoon voeren, is het geen verrassing dat zelfs de dood van Jan des Bouvrie niet kan zorgen voor harmonie in zijn familie. De weduwe en twee oudste kinderen staan lijnrecht tegenover elkaar in een bittere strijd om zijn erfenis. Maar laten we eerlijk zijn, wie had anders verwacht?
Jan des Bouvrie was natuurlijk dé binnenhuisarchitect der binnenhuisarchitecten – althans, zo werd hij geprezen door fans van minimalistische designmeubelen met exorbitante prijskaartjes. Zijn witte muren waren net zo kil als het hart van deze ruziënde erfgenamen.
Deze treurige vertoning speelt zich af in de rechtbank, waar menig advocaat smult van dit schouwspel vol afgunst en wrok. Terwijl zij daar hun grijnzende gezichten verbergen achter dikke stapels papierwerk proberen ze te bewijzen wie meer ‘recht’ heeft op Des Bouvrie’s fortuin.
Maar laten we eens naar feiten kijken: één blik op die protserige villa aan Het Gooimeer zou genoeg moeten zeggen over hoeveel geld hier eigenlijk mee gemoeid gaat – of beter gezegd verspild wordt aan waardeloosheid! Want wat hebben wij normale stervelingen nou werkelijk nodig behalve vierkante meters gevuld met onpraktisch meubilair?
Ik bedoel maar… Je kunt je toch haast niet voorstellen dat iemand daadwerkelijk wil vechten om rechten te claimen op die belachelijke fauteuils? Maar goed, blijkbaar zijn de afgunst en jaloezie binnen deze familie sterker dan elke vorm van logica.
Laten we hopen dat dit absurde spektakel snel tot een einde komt. De wereld heeft geen behoefte aan nog meer hebzuchtige erfgenamen die elkaar naar het leven staan om een erfenis waarvan niemand werkelijk kan genieten. We kunnen alleen maar hopen dat ze uiteindelijk hun verstand zullen gebruiken – hoewel ik betwijfel of daar überhaupt iets te vinden is in die koude, sinistere geesten van hen.
