Daar gaan we weer, hè. Nederland, dat piepkleine postzegelland dat meer uitstoot dan een olifant na een bonenschotel, heeft zijn landbouwexport verhoogd naar een astronomische 124 miljard euro. Applausje voor onszelf? Nee, houd die maar in je broekzak. Vooral omdat we weer eens uitblinken in het exporteren van producten die het milieu behandelen alsof het een deurmat is. Ja, die koeien kijken schattig, maar achter die ogen schuilt een methaanfabriek op poten.
Het is bijna net zo ironisch als de veganist die protesteert met een leren jas aan; wij lopen te koop met onze “groene” innovaties terwijl we ondertussen het klimaat naar de Filistijnen helpen. Nederland: wereldkampioen hypocriet hink-stap-springen, met een nationaal record in de discipline ‘Wie kan het hardst de planeet naar de mallemoeren helpen’. En laat me raden, we zetten nog steeds in op het vluchten naar Mars zodra de aarde te heet onder onze voeten wordt? Elon Musk, hou je raket klaar, jongen.
Wat hier eveneens wringt, is dat deze ‘groei’ van ons opgepompte exportcijfer niet los te zien is van een wereld waarin we geloven dat economische groei het ultieme succes is. Maar goed, we kunnen niet allemaal een Tesla rijden of avocado’s knuffelen voor de kost. Dus blijven we maar biefstukken en kazen over de grens schuiven alsof het Pokémonkaarten zijn.
De moraal van dit verhaal? Laten we stoppen met het verkopen van onze ziel voor een handjevol euro’s. Behandel het milieu alsof je er nog een tijdje op moet leven. Oh wacht, dat moeten we inderdaad. Maar geloof maar niet dat dit snel gaat veranderen; er schijnt meer kans te zijn op een Elfstedentocht op Mars.
