In een wereld waar het vieren van een middelmatig succesje gelijk staat aan het winnen van de Nobelprijs voor de Vrede, hebben de NEC-fans de internationale schaamtegrens weer verlegd. Gefeliciteerd, jullie hebben de bekerfinale bereikt, wil je nu een sticker? Of een lolly omdat jullie zo goed jullie best hebben gedaan? Het is alsof het vieren van de tweede plaats bij het zaklopen op de dorpsfeesten ineens trending is.
Gedrenkt in een mix van bier en valse hoop verzamelden ze zich, alsof deze prestatie hen plotsklaps op dezelfde sportieve kaart zet als het winnen van de Champions League. Waarom? Omdat mediocriteit tegenwoordig wordt gevierd met hetzelfde enthousiasme als een elfjarige die zijn zwemdiploma haalt.
En niet te vergeten, dit is Nederland, waar we meer van fietsen weten dan van fatsoenlijk voetballen. Onze geliefde NEC-fans, trotser dan een peacock die z’n eerste tail feather heeft gekregen, gedragen zich alsof ze met hun toegewijde support daadwerkelijk iets wereldschokkends hebben bijgedragen. Nieuwsflash: jullie deden niks meer dan schreeuwen en bier morsen.
Ik bedoel, laten we niet vergeten dat een hond in Japan getraind werd om een bal nauwkeuriger te passen dan de gemiddelde Eredivisie-speler. Dat zet dingen in perspectief, toch? Deze overdreven parade van zelffeliciterende vreugde vormt niets meer dan de bevestiging van een nationaal verankerde middelmatigheidscultuur.
In de echte wereld krijg je geen trofee voor het simpelweg opdagen. Maar hé, in de sprookjeswereld van NEC is elke overschreden hindernis een reden voor een nationaal feest. Wie heeft er nog echte successen nodig als middelmatigheid zó goed gevierd wordt? Proost, NEC, op jullie glorieuze tweede plaats. De echte winst is blijkbaar het maken van lawaai en de illusie in leven houden dat dit ertoe doet.
Bron: NU.NL – In beeld | NEC-fans onthalen selectie dag na bereiken bekerfinale
