Kijk Nederland eens op de borstklopperij-trein springen na een handvol blinkende dingen rond de nek van hun atleten. Vijf hele medailles op het WK indoor, hoor ze eens juichen. Alsof de gouden plakken in de schappen van de Aldi lagen, en we net het laatste pak toiletpapier tijdens de corona-uitverkoop hebben bemachtigd. Wat een prestatie, hè? Laat me niet lachen.
Met alle dopinggeschiedenissen in de sport zou je bijna denken dat ze goud wonnen bij het wereldkampioenschap “wie het best de urinecontroleur kan ontwijken”. Maar nee, deze medailles zijn schijnbaar “legitiem”. Zo legitiem als een politicus die belooft geen belasting te verhogen en dan – verrassing – de benzineprijs verdubbelt.
De waarheid is, deze “succesvolste WK indoor ooit” is niet meer dan een troostprijs. We juichen voor middelmatigheid, terwijl landen als de VS en Ethiopië ons uitlachen vanaf hun gouden troon. Het is alsof je trots bent omdat je de minst dronken neef bent op een familiefeestje – een dubieuze eer.
En mogen we even het feit benadrukken dat indoor atletiek net zo spannend is als het kijken naar verf die droogt, met het enige verschil dat verf niet plots positief test op EPO. Dit “succes” is zo betekenisvol als een diploma van de Universiteit van het Leven.
Dus laten we nog eens toosten op onze historische prestatie met een glas halfvol zelfgenoegzaamheid en een snuifje internationale irrelevantie. Nederland, het land waar we onze atleten huldigen als helden, alleen maar omdat ze de finishlijn niet als laatste hebben gepasseerd. Bravo, echt.
Bron: NU.NL – Nederland beleeft met vijf medailles succesvolste WK indoor ooit
