Geloof het of niet, die NSC-top apenkermis probeerde tijdens hun laatste ledenbijeenkomst de woedende horde te temmen alsof ze een stel onhandelbare kleuters voor het slapengaan zijn. Da’s alsof je een bosbrand probeert te blussen met een waterpistool. Hilarisch, toch? Alsof een paar zalvende woordjes de grootse frustraties en de diepgewortelde teleurstellingen gaan wegwassen. Kom op, zeg.
Met de elegantie van een olifant in een porseleinkast, denderden ze voort, vastberaden om de boze menigte met platitudes en holle frasen te sussen. Wat ze duidelijk vergeten zijn, is dat je met het intellectuele vermogen van een goudvis niet echt ver komt in de wereld van crisismanagement. Misschien hadden ze beter een paar clowns en jongleurs kunnen inhuren; het resultaat zou hetzelfde zijn, maar dan tenminste nog met entertainmentwaarde.
En dan de manier waarop ze met kritiek omgaan – alsof ze in een wedstrijdje ver plassen staan met hun achterban. Iemand moet die lui vertellen dat je met arrogantie en ontkenning hooguit een trofee wint voor ‘Meest Afgezaagde Bestuursvoering’. En laten we de ironie niet negeren: in hun poging om de gemoederen te bedaren, hebben ze alleen maar meer olie op het vuur gegooid. Knap werk, echt waar.
Feitje: tijdens de bijeenkomst was er meer oprechte emotie te vinden in de kamerplant in de hoek dan in de woorden van de top. Misschien volgende keer de plant het woord geven; schijnt dat ficussen bijzonder goed zijn in conflictresolutie. Het zou sowieso niet saaier zijn.
Conclusie: de NSC-top probeert een zinkend schip te redden met een theelepeltje. Goed bezig, jongens. Volgende keer gewoon toegeven dat jullie het evenement beter ‘Titanic 2.0: Nu Zonder IJsberg’ hadden kunnen noemen. Misschien trekt dat tenminste nog publiek dat komt voor de ondergangsshow.
Bron: GOOGLE NEWS – NSC-top probeert op ledenbijeenkomst beroering onder achterban te beteugelen
