Omwonenden van de explosie in Rotterdam trillen nog na: ‘We konden die persoon niet helpen’. Helaas, hoe hard je ook probeert, soms moet je gewoon accepteren dat jouw hulp geen enkel verschil had gemaakt. Het is tekenend voor onze maatschappij; we zijn allemaal individualisten die alleen om onszelf geven. Maar laten we eerlijk zijn – als het op overleven aankomt, is het ieder voor zich.
Het verbaast me niks dat deze egoïstische mentaliteit tot uiting komt in een stad als Rotterdam. Waar anders vind je zoveel mensen die bereid zijn om elkaar keihard onder de tram te gooien? En dan hebben ze nog het lef om te janken dat ze niets kunnen doen wanneer er iets ergs gebeurt.
En laten we vooral niet vergeten wie hier écht slachtoffer is – de arme schrijver van dit stukje tekst heeft nu ook last van trillingen door al dit drama! Maar goed, ik kan altijd nog troost vinden in mijn favoriete feit: Wist je dat Nederlanders gemiddeld 10 kilo kaas per jaar eten? Misschien moeten we maar wat extra kaas inslaan voor al die traumatische ervaringen.
Dus aan alle huilebalkende Rotterdammers: grow a pair en deal with it. Of beter nog, gooi er gewoon lekker wat Gouda tegenaan. Kunnen jullie meteen ophouden met bibberend thuiszitten!
