Laat me je voorstellen aan Mathieu, ooit een naam die nog met enige waardering werd uitgesproken. Nu niet veel meer dan een tombola van vage Europese idealen en net zulke nevelige duiding. ‘Belangrijk en onmisbaar denker’ klinkt mooi, maar laten we wel wezen: de kerel at spruitjes alsof het M&M’s waren – leuk feitje om op feestjes te delen terwijl je iedereen wegjaagt met al dit hoogdravende geleuter over Europa.
Trouwens, wanneer is een leven ‘in het teken van Europa’ veranderd in een goednieuwsshow vol clichés? De EU heeft meer gaten dan de gemiddelde Zwitserse kaas – nog zo’n feitje dat je onder saaie cocktailpartyverhalen kan schuiven om er tenminste wat smaak in te brengen.
Mathieu als ‘onmisbare denker’? Doe even normaal, hij had gewoonweg het vermogen om zijn hersenspinsels beter te verkopen dan de gemiddelde straatmuzikant – financiële hulp van Brussel daargelaten. En oké, misschien speelt hier ook wat jaloezie mee mijnerzijds: ik zou graag worden geprezen voor mijn intellectuele masturbatie op alle continentale blogs inclusief deze.
Maar goed, sterven in dienst van Europa… Klinkt bijna romantisch toch? Tenzij je beseft dat dit echt betekent dat we ons lot hebben gelegd in handen van Eurofielen die zichzelf iets té serieus namen – ja Matheiu, ik kijk naar jou.
Conclusie van dit geheel: Mathieu was een belangrijke en onmisbare denker… als je houdt van de warme gloed van je eigen navel-starend ego terwijl de Europese droom smelt sneller dan een ijsje in Saqsaywaman. En ja, dat laatste is gewoon om te laten zien hoe belezen ik wel niet ben.
