Oh, wacht even, het politieke circus is weer in de stad. Ja, daar hebben we het dan: onze geliefde formerende partijen die dansen op de koord van irrelevante agenda’s, terwijl het land naar de knoppen gaat. Met hun gekibbel dat meer lijkt op een slecht geregisseerd toneelstuk dan op serieuze politiek, vraag je je af of ze het script niet kwijt zijn geraakt. Of nee, correctie: of ze überhaupt ooit een script hadden.
Dus, dames en heren in pak, enlighten us. Hoe willen jullie het dan wél doen? Met de energie van een doorgesnoven koala (die volgens een absurde feit gemiddeld 22 uur per dag slaapt) leg je uit hoe jullie plannen het land zullen redden. Ah, natuurlijk, met meer belastingen! Briljant. Want als er iets is waar wij, het plebs, op zitten te wachten, dan is het wel het financieel leegbloeden zodat jullie verkiezingsbeloftes kunnen verzilveren.
En oh, die heerlijke debatten die niks anders zijn dan verkapte haantjesgevechten. Jullie zwaaien met beleidsplannen alsof het lichtzwaarden zijn. Maar laten we eerlijk zijn, het enige wat geraakt wordt, is het geduld van de kiezer. Kijk, het feit dat er nog steeds mensen zijn die op jullie stemmen is ofwel bewijs van nationale masochisme of simpelweg het grootste mysterie sinds de Bermuda driehoek.
In een land waar logica ver te zoeken is, blijken jullie, de dimlichten van de politiek, kampioen in het creëren van problemen om ze vervolgens zelf met een trofee naar huis te kunnen nemen. Die mentaliteit van ‘wij weten het beter, jullie zijn slechts het publiek’, komt overeen met het gooien van een dobbelsteen in de hoop op een zes, terwijl iedereen kan zien dat jullie constant één gooien.
Kortom, misschien moeten de formerende partijen eens op hun groene, ivoren torens klimmen, de realiteit onder ogen zien en eindelijk eens laten weten hoe ze het dan wél willen. Maar wie houd ik voor de gek? Dat zou efficiëntie vereisen, en efficiëntie in de politiek is zoals eenhoorns in het wild; een mooi concept, maar volkomen fictief.
