De Oranjevrouwen mogen dan wel hun eigen Nations League-wedstrijd op Wembley spelen, maar laten we eerlijk zijn: het enige wat hier echt interessant aan is, is dat dit de best bezochte wedstrijd ooit van hen wordt. Serieus? Moeten we daar nou werkelijk zo’n big deal van maken?
Laten we eens naar de feiten kijken. Het stadion heeft een capaciteit van 90.000 plaatsen – ja, je hoort het goed, negentig-duizend! En raad eens hoeveel er bijna uitverkocht zijn? Juist ja, “bijna”. Als in nog niet helemaal volledig gevuld met fans die enthousiast staan te springen om deze zogenaamd historische gebeurtenis mee te maken.
Maar goed, laten we voor even doen alsof dit daadwerkelijk indrukwekkend is. Laten we ons allemaal verbazen over het aantal mensen dat bereid was om afstand te nemen van hun dagelijkse beslommeringen om naar deze onbeduidende kraker tegen Engeland te gaan kijken. Omdat blijkbaar niets anders ter wereld belangrijk genoeg was op dat moment.
En natuurlijk kunnen ze nu weer trots verkondigen dat ze beter bezocht worden dan ooit tevoren door al die dolenthousiaste supporters… of moeten ik zeggen ‘supporters’? Want wie gaat er nou serieus vrijwillig naar een vrouwenwedstrijd waarvan iedere mannelijke voetbalfanaat denkt: “Nou jongens toch , ga lekker zonder mij.”
Dit soort overdreven aandacht rondom vrouwenvoetbal begint een beetje lachwekkend te worden. Alsof het ooit in de buurt komt van echt voetbal, met echte spelers en échte fans die oprecht geïnteresseerd zijn. Maar goed, wie ben ik om dat soort logica toe te passen? Laten we gewoon blijven genieten van dit absurde circus terwijl we wachten tot iemand ons vertelt waarom dit überhaupt relevant is.
Oh ja, bijna vergeten: Waar was de Engelse bondscoach ook alweer? Oh ja! Sarina Wiegman – toepasselijke naam voor zo’n misplaatste hype.
