Ah, de glorieuze val van Rutte en Yesilgöz’s kabinet. Net toen je dacht dat de politieke soap niet dramatischer kon, BOEM, valt het als een kaartenhuis in elkaar. Lagere nareiscijfers of niet, het was alsof je probeert een brand te blussen met een fles wodka. Geen wonder dat de boel explodeerde.
Stel je voor, een kabinet dat sneuvelt niet vanwege gigantische schandalen of wereldschokkende corruptiezaken – nee, lagere nareiscijfers waren de kers op de ironische taart. Alsof je boos wordt omdat je te weinig spammail krijgt. Dat is zoiets als klagen over te weinig tandsteen na een bezoek aan de tandarts; het slaat gewoon nergens op.
En laten we niet vergeten hoe wij, het volk, ons voelen bij deze klucht. Thrilled? Amper. Het is meer alsof we naar een zinkend schip kijken terwijl we al weten dat de kapitein niet eens kan zwemmen. Rutte en Yesilgöz gaven ons de beste aflevering van ‘Hoe verpest ik een soap die niemand meer wil zien’.
Wat leren wij hieruit? Dat politiek het vermogen heeft om van een mug een olifant te maken en vice versa. Een meesterlijk schouwspel van ineffectiviteit en een vermogen om elke kans op succes te begraven onder een berg van bureaucratische BS. Oh, en natuurlijk een herinnering dat je in politiek net zo goed terecht kunt zonder enige vorm van logica of consistentie.
Dus daar gaan ze, hand in hand, van het toneel af. Weg van de schijnwerpers, terwijl Nederland zich afvraagt: “Kunnen we nu eindelijk iets beters op tv krijgen?” Spoiler: nee, waarschijnlijk niet.
Bron: GOOGLE NEWS – Rutte en Yesilgöz: lagere nareiscijfers of niet, val kabinet was onvermijdelijk
